Brzoza brodawkowata jest bardzo pospolitym drzewem w Polsce, występuje na nizinach oraz w niższych obszarach górskich. Występuje w lasach na suchym siedlisku, pospolita w parkach, często rośnie w okolicach ludzkich domostw. Dorasta do 20 m wysokości. Posiada białą, okrężnie łuszczącą się korę. Młode, zwisające gałązki są ciemne i nagie, mają kropelki żywicy w postaci brodawek. Brzoza kwitnie w kwietniu i maju. Do celów leczniczych używany jest liść, który najkorzystniej zebrać w maju i suszyć w pomieszczeniach przewiewnych oraz zacienionych. Brzozowe drewno jest niezwykle cenne i używane w meblarstwie.
Liście brzozy mają działanie moczopędne wydalając chlorki z moczem, kwas moczowy. Świeży sok z liści brzozy pomaga w wydalaniu szkodliwych produktów przemiany materii oraz potu i żółci. Huba brzozowa inaczej czyr brzozowy działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, wzmacniająco, uodparnia organizm i zwalcza wirusy szkodliwe dla organizmu, ma więc znaczenie przeciwnowotworowe, zmniejsza ewentualność przerzutów. Odwary stosowane doustnie działają przeciwzapalnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego, a w irygacjach - na błony śluzowe narządów kobiecych. Przetwory z brzozy muszą być dawkowane przez lekarza.
Przetwory z brzozy stosowane są do leczenia następujących schorzeń: obrzęk pochodzenia sercowo-nerkowego, skąpomocz, nadmiar związków azotowych we krwi dający zawroty głowy, bóle głowy, reumatyzm, nadmiar kwasu moczowego we krwi, kamica moczowa, bóle nerkowe, puchlina wodna, otyłość, nadmierne wypełnienie naczyń krwią, artretyzm, białkomocz, nadciśnienie i wywołane przez nie zaburzenia (mózgowe, zawroty głowy, muszki przed oczami), pasożyty jelitowe, miażdżyca (stwardnienie tętnic)m Choroby skórne, zapalenie węzłów chłonnych, rany.
