Jemioła Pospolita - Viscum album L
Jemioła to pasożytniczy krzew do rodziny Gązewnikowatych, rosnącym na gałęziach wszelakich drzew w Europie i Azji w strefie klimatu umiarkowanego. W naszym kraju występuje na obszarze całego kraju, przede wszystkim na topolach, lipach, brzozach i sosnach, nie zawsze jednak w dużej ilości. Rozróżniamy ponad 100 gatunków jemioły. Jemioła ma charakterystyczne, równo widlasto rozgałęzione łodygi koloru zielonego lub koloru oliwkowozielonego oraz grube, skórzaste, bezogonkowe, całobrzegie liście kształtu lancetowatego lub eliptycznego, osadzone naprzeciwległe. Kwiaty rozdzielnopłciowe, niepozorne, rozwijają się już w lutym lub marcu. Owoc jemioły jest biały, kulisty, bardzo lepki, wyglądem zbliżony jagody, wielkości ziarna grochu, zawiera 1 do 3 nasion.
Do leczenia zbiera się od grudnia do marca końcówki pędów jemioły o niezdrewniałej łodydze i suszy w suszarniach w temp. do 25°C. Uzyskuje się ziele jemioły - Herba Visci. Ziele zawiera flawonoidy, jak m.in. pochodne kwercytryny, aminy, jak cholina, acetylocholina i histamina, fenolokwasy, jak kwas kawowy, trójterpeny, jak β-amyryna i kwas oleanolowy, glikoproteidy typu lektyny o własnościach cytostatycznych i kancerostatycznych, wiskotoksynę (0,05-0,1%), alkohole cukrowe, jak inozyt oraz inne związki, jak kwas γ-aminomasłowy. Zawartość poszczególnych składników jest różna, a efekty badań różnych autorów bardzo często są niejednakowe.
Zarówno wodne, jak i alkoholowe wyciągi z ziela jemioły po zastosowaniu doustnym obniżają ciśnienie krwi. Po zastosowaniu preparatu z jemioły, zawarte składniki spowalniają czynność serca, następuje osłabienie napięcia ścian naczyń krwionośnych i w efekcie tego obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Nie zauważono jeszcze, czy jest to zasługa związków chemicznych rozpuszczalnych w wodzie i alkoholu, to jest flawonoidom i aminom, czy też nieznanemu do tej pory składnikowi ziela jemioły, gdyż znajdujące się w surowcu glikoproteidy oraz wiskotoksyna nie rozpuszczają się w wodzie i brak ich w naparze lub odwarze.
Jemioła zastosowana w większej ilości może wywołać wymioty, kolki, a nawet majaczenia i drgawki. Produkty z jemioły trzeba stosować w porozumieniu z lekarzem. Wyciągi z ziela jemioły stosuje się od wielu lat doustnie jako specyfik pomocniczy pacjentom z nadciśnieniem I lub II stopnia, lub też ze zmiennym ciśnieniem pod wpływem bodźców emocjonalnych, przyśpieszonym rytmie serca, również w czasie przekwitania. Czasami zaleca się w zwiększonych krwawieniach miesięcznych, nieznacznych krwawieniach płucnych, także często powtarzających się krwawieniach z nosa. Ziele jemioły wchodzi w skład mieszanki przeciwmiażdżycowej Sklerosan oraz nasercowej Cardiosan, a wyciąg alkoholowy jest składnikiem skład kropli nasercowych Neocardina.
Jemioła jest w dzisiejszych czasach wartościową rośliną leczniczą. Stosuje się ją w najcięższych przypadkach. Znakomitym przykładem są porady znanej zielarki Agnieszki Barłóg, która rekomendowała używanie jemioły w chorobach nowotworowych i w przypadku przebytego udaru mózgu. Pisze ona o tym w swej poczytnej książce „Zielarskie praktyki". Ludzie chorujący na nadciśnienie, a także na raka, powinni codziennie pić herbatę z jemioły przez pół roku. Przygotowuje się ją wieczorem. Trzeba wziąć trzy łyżki ziół i zalać gotowaną wodą i zostawić na noc pod przykryciem. Rano herbatę się podgrzewa i wypija szklankę na 30 minut przed śniadaniem. Następnie przed obiadem i kolacją, mając na uwadze, aby zachować pół godzinną przerwę między wypiciem ziół a posiłkiem. Po 6 miesiącach przerywa się leczenie na pół roku. Picie ziół należy po tej przerwie kontynuować, jeśli chory zaatakowany jest przez nowotwór złośliwy. Naturalnie nie należy zrywać kontaktu z lekarzem i odstawiać leków.
Ludzie, którzy mieli atak apopleksji, powinni pić jemiołę przez sześć tygodni. Pierwsze trzy tygodnie po 3 szklanki dziennie, następne 14 dni po dwie szklanki rano przed śniadaniem, a wieczorem po kolacji. Ostatni tydzień po jednej szklance rano przed śniadaniem. Agnieszka Barłóg rozpowszechniała jemiołę jako środek przede wszystkim obniżający ciśnienie krwi i jako ziele przeciw krwotoczne hamujące wylewy.
Panujący obyczaj całowania się pod gałązką jemioły w okresie świąt Bożego Narodzenia wywodzi się z Anglii. Zapewne ma związek z obrzędami Celtów, znany jest co najmniej od XVII wieku. Obyczaj ten od jakiegoś czasu mocno ugruntował się w naszym kraju. Jemioła w domu w okresie świąt Bożego Narodzenia i całowanie się pod nią ma dać szczęście.
Źródło: Poradnik Uzdrawiacza - Cezary Kruk
Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie – Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski
Źródło: Ziołowe recepty dla Ciebie - Stanisław Leśny
