Brzoza brodawkowata jest bardzo rozpowszechnionym drzewem w Polsce, spotykana jest na nizinach oraz w niższych partiach górskich. rośnie najczęściej w lasach na suchym siedlisku, popularna w parkach, często rośnie w pobliżu ludzkich domostw. Dorasta do 20 m wysokości. Posiada białą, okrężnie łuszczącą się korę. Młode, zwisające gałązki są ciemne i nagie, mają kropelki żywicy w postaci brodawek. Brzoza zakwita w kwietniu i maju. Do celów leczniczych używany jest liść, który najkorzystniej zebrać w maju i suszyć w miejscach przewiewnych oraz zacienionych. Brzozowe drewno jest wyjątkowo wartościowe i używane w meblarstwie.
Liście brzozy mają działanie moczopędne wydalając chlorki z moczem, kwas moczowy. Świeży sok z liści brzozy pomaga w wydalaniu toksycznych produktów przemiany materii oraz potu i żółci. Huba brzozowa nazywana również czyr brzozowy działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, wzmacniająco, zwiększa odporność organizmu i zwalcza wirusy szkodliwe dla organizmu, ma więc znaczenie przeciwnowotworowe, zmniejsza ewentualność przerzutów. Odwary stosowane doustnie działają przeciwzapalnie na błony śluzowe układu pokarmowego, a w irygacjach - na błony śluzowe narządów kobiecych. Przetwory z brzozy muszą być dozowane przez lekarza.
Przetwory z brzozy wykorzystywane są do uzdrawiania następujących schorzeń: obrzęk pochodzenia sercowo-nerkowego, skąpomocz, nadmiar związków azotowych we krwi dający zawroty głowy, bóle głowy, reumatyzm, nadmiar kwasu moczowego we krwi, kamica moczowa, bóle nerkowe, puchlina wodna, otyłość, nadmierne wypełnienie naczyń krwią, artretyzm, białkomocz, nadciśnienie i wywołane przez nie zaburzenia (mózgowe, zawroty głowy, muszki przed oczami), pasożyty jelitowe, miażdżyca (stwardnienie tętnic)m Choroby skórne, zapalenie węzłów chłonnych, rany.
