Ojczyzną orzecha włoskiego jest Persja. drzewo to rośnie tam w stanie dzikim. Do nas sprowadziła z Włoch królowa Bona, gdzie już wówczas był hodowany. Z tego względu nazywany jest u nas orzechem włoskim. Orzech wydaje owoce po ośmiu latach od zasadzenia, ale później może dawać owoce przez 60 lat. Orzech włoski to rośnie w każdej ziemi, jednak nie lubi wilgoci, posadzony na gruncie suchym będzie silniejszy.
Liście i owoce orzecha zawierają wiele substancji, które mają działanie dodatnie na organizm człowieka. Przez to orzech ma takie szerokie zastosowanie w leczeniu różnych schorzeń. Orzech włoski kwitnie w maju i jest to najodpowiedniejsza pora na zbieranie młodych liści. Owoce przeznaczone do sporządzania z nich leczniczych przetworów zbieramy w czerwcu, póki są jeszcze miękkie. Liście suszymy w cieniu, układając ogonkami na północ, a owoce w piekarniku, szybko, ale ostrożnie, aby ich nie przypalić.
Kiedyś z jąder orzecha wytłaczano doskonały olej, którego używano w lecznictwie, jak również i w starej polskiej kuchni. Poza tym z liści orzecha przyrządzano napar, który podawano dzieciom mającym robaki. Zaś wysuszone i zmielone na proszek liście stosowano dawniej do przesypywania skarpetek przy nadmiernej potliwości nóg. Metoda miała tę wadę, że nogi zabarwiały się nieco na brązowo, jednak po krótkim okresie stosowania pocenie ustępowało.
Na wsiach do dzisiaj używa się liści orzecha włoskiego do nacierania bydła i koni, aby nie kąsały ich owady. Możemy skorzystać z tych odstraszających owady właściwości orzecha także w naszych miejskich domach. Doskonałe rezultaty daje rozłożenie w mieszkaniu rozgniecionych liści orzecha przy pladze komarów, jak również, gdy mamy w domu mrówki. Właściwości orzecha włoskiego są szczególnie pomocne w eliminowaniu chorób układu pokarmowego.
Orzech włoski jest również znakomitym środkiem do pielęgnacji włosów. Panie o ciemnych włosach mogą stosować płukanki z mieszanki ziołowej sporządzonej w następujący sposób: liście lub owocnia orzecha włoskiego, pokrzywa, tatarak, chmiel, macierzanka w równych ilościach – po 50 g gotować w 2 l wody przez ok. 30 min. na małym ogniu. Płukać włosy bezpośrednio po umyciu gorącym wywarem.
Z orzecha możemy też zrobić farbę do włosów, nie niszczącą, a wzmacniającą nasze włosy. W tym celu mocno zgniatamy owocnię orzechów, następnie ważymy otrzymaną masę i zalewamy taką samą ilością spirytusu (np. 100 g owocni na 100ml spirytusu) i odstawiamy w ciemne miejsce na 7 dni. Po tym czasie zlewamy płyn do ciemnych buteleczek. Po umyciu głowy wcieramy go we włosy, nie częściej niż raz w tygodniu.
Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie – Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski Zielska, zioła i ziółka – Marta Leśnicka