Niedoceniona lecząca jemioła

Jemioła Pospolita - Viscum album L

Jemioła to pasożytniczy krzew do rodziny Gązewnikowatych, rosnącym na gałęziach wszelakich drzew w Europie i Azji w strefie klimatu umiarkowanego. W naszym kraju występuje na obszarze całego kraju, przede wszystkim na topolach, lipach, brzozach i sosnach, nie zawsze jednak w dużej ilości. Rozróżniamy ponad 100 gatunków jemioły. Jemioła ma charakterystyczne, równo widlasto rozgałęzione łodygi koloru zielonego lub koloru oliwkowozielonego oraz grube, skórzaste, bezogonkowe, całobrzegie liście kształtu lancetowatego lub eliptycznego, osadzone naprzeciwległe. Kwiaty rozdzielnopłciowe, niepozorne, rozwijają się już w lutym lub marcu. Owoc jemioły jest biały, kulisty, bardzo lepki, wyglądem zbliżony jagody, wielkości ziarna grochu, zawiera 1 do 3 nasion.

Arcydzięgiel lekarski

Arcydzięgiel litwor - Archangelica officinalis Hoffm. to dwuletnia roślina. Czas kwitnienia arcydzięgla to lipiec i sierpień. Pod ziemią ma niedługie, walcowate kłącze, od którego odchodzi wiele korzeni. Cała roślina arcydzięgla wydziela silny, charakterystyczny zapach. Roślina jest miododajna. W naszym kraju w stanie dzikim rośnie rzadko, najczęściej w Tatrach (Dolina Litworowa po stronie słowackiej) i w Sudetach - nad brzegami rzek i potoków. Arcydzięgiel lekarski występujący dziko znajduje się pod ochroną.

Arcydzięgiel litwor doskonale rośnie także na każdej glebie ogrodowej. Rozmnaża się tylko z nasion, które siejemy na rozsadniku, bezpośrednio do gruntu lub do skrzyneczek. Najodpowiedniejszym czasem siewu jest sierpień, to znaczy tuż po zbiorze nasion, które bardzo szybko tracą zdolność kiełkowania. Rozsadę otrzymuje się jesienią tego samego roku. Młode rośliny umieszcza się w rozstawie 70 X 50 cm.

Bez czarny - Sambucus nigra

Występuje także pod innymi nazwami: bez aptekarski, bez pospolity czy hyćka. Powszechnie znany krzew wyrastający czasami w wysokie drzewo, rosnący w całej Europie, a także na Kaukazie i Południowej Syberii. Często celowo sadzony dla pięknych baldachów i smacznych owoców. W medycynie ludowej wykorzystywane są na przetwory z czarnego bzu: kwiaty, kora, korzenie i owoce.

Bez czarny czczony był w starożytności przez Germanów i Prusów. Zaliczano go do drzew świętych, zasadzano go na grobach zmarłych. W Polsce kaplice i kościoły obsadzano niegdyś krzewami bzu czarnego, gdyż w myśl wierzeń ludowych miały one moc odpędzania piorunów.

Usuwanie z organizmu szkodliwych substancji

O tym, że trzeba organizmy raz na jakiś czas poddać oczyszczaniu przez np. głodówkę czy post nadmieniają dawne wschodnie filozofie. Także w każdej większej religii mowa jest o dobroczynnym działaniu postu. Oczyszczanie organizmu należy do najstarszych sposobów leczenia ciała jakie znają ludzie. Leczenie głodówkami stosowane były od bardzo dawna. Jak medycyna i razem z nią przemysł farmaceutyczny zaczął się rozwijać na skalę przemysłową to lecznicze głodówki odeszły w niepamięć.

Jednak w dzisiejszych czasach przypomniano sobie o tych zbawiennych niekiedy sposobach na powrót do zdrowia i dobrego samopoczucia. Przebieg naszego życia jest wysoce niezgodny z potrzebami organizmu ludzkiego. Żywność jaką konsumujemy nie jest zdrowa, ponieważ często jest wysoce przetworzona. Musielibyśmy nasze posiłki przygotowywać ze świeżych produktów. Szybkie życie lub lenistwo jest powodem tego, że zamiast przygotować zupę ze świeżych warzyw to zaparzamy torebkową zupę, która to składa się tylko ze związków chemicznych często szkodliwych dla naszego zdrowia.